   |
Avukat-Ankara ve Brüksel Baroları Uluslararası ve Avrupa İş Hukuku Uzmanı Attorney at the Ankara & Brussels Bars International & European Business Law His Excellency, A profound hope of the mankind of the world impels me, as a citizen, to address you and, through you, the people of World Nations. Therefore, I would like to present my modest strategic analysis report concerning "The World's New Affairs - The Global & Regional Security Balance: "Indispensable Cyprus" in order to give you another peaceful idea. The sublime aim of "peace at home and peace in the world" is not only one of the basic principles but it is also the most fundamental factor of prosperity and progress of mankind and civilization. I profit of this opportunity to convey you how proud I am in serving this cause and my sincere feelings of trust that you will join in the fulfilment of these hopes. May God have Your Excellency in His wise keeping. Hakan HANLI * CC: H.E.Ahmet Necdet Sezer, H.E.Georges W. Bush, H.E.Costas Simitis, H.E.Kofi Annan, H.E.Tony Blair, H.E.Colin Powel, H.E.Dick Cheney, H.E.Georges Papandreou, H.E.Tassos Papadopoulos, H.E.Rauf Denktas, H.E.Tayyip Erdogan, H.E.Abdullah Gul, H.E Romano Prodi, H.E.Valarie Giscard d'Estaing, H.E.Gerard Schroder, H.E.Jacques Chirac, H.E. Silvio Berlusconi, H.E.Romano Prodi, H.E.Gunter Verheugen. Introduction: "The New Process in Cyprus" Maintaining intense arguments of the global political agenda for certain periods, Cyprus yet increased its significance in 2003 becoming the issue of important arguments and negotiations in both internal and external, together with, in national and international platforms and secured its stance in public opinion through dual and multidimensional evaluations. Cyprus is being shown as a significant and particular party in arguments regarding the affairs between the European Union-Turkey, which is the priority aim of the Turkish Governments foreign policy looking from the European Union perspective, a new era commenced for Cyprus with the approach reflected in the declaration of the EU Helsinki Summit which set as a pre-condition for Turkey's presumed membership negotiations the aim for the parties in Cyprus to mutually conclude a model they agree on. The Troika of Cyprus The negotiation marathon monitored by the United Nations Secretary-General Kofi Annan and in the framework of his Plan, which began together with the process mentioned above, is being staged as a new troika theatre between the Turkish Republic of Northern Cyprus (TRNC) and the Greek Cypriot Administration (GCA), and is desired to be finalised, despite all difficulties. On one hand of the troika stands the UN, the European Union term President Greece and GCA and on the other hand, Turkey and the TRNC. In this global political platform, regarding steps to be taken on models to be submitted and solutions to be found on the issue of Cyprus, there is an effort to leave Turkey in a passive position. However, within the new global balance and the new security building, Cyprus as a basic strategic point of its region; acquires as regarding Turkey's future security a point of indispensable significance. Therefore due to this significance it is quite natural that arguments regarding Cyprus are carried onto a different platform because of the internal effect of foreign security strategy expansion of Turkey's international and national security policies. The Future Projection This will be evaluated below in three different ways; While in the West scale of balance the Eastern Mediterranean and the Middle-East area is present in the East scale, India-Pakistan-Afghanistan (the Indian triangle) takes its place. It is clear that the strategic security points balancing these areas are; Cyprus (TRNC-GCA) and Palestine (Israel). This geo-strategic characteristic owing to its natural structure is becoming more effective and determinant on global-regional strategic balance systems. This geo-strategic characteristic, in the European Union perspective (the Europe-Mediterranean/Barcelona process) is defined as "South-East European Security Building"; in the perspective of Turkey (USA, England, Israel and Egypt) is defined as "Eastern-Mediterranean Security Building". The Eastern Mediterranean Security Building is the main control point of the area between central Eurasia and Afro-Eurasia. Cyprus is the central base for eastern Mediterranean Security Building. Another strategic interregional balance point for Cyprus is Palestine. However, the central base for the southeast European Security Building is Central Balkans. The regional security Building of its lower boundary point of the southeast central boundary of Europe is once again Cyprus. In the worlds new affairs, within the strategic framework of being effective and in charge of the global balance; the definition of the Eastern Mediterranean Security Building and the strategy of Cyprus' positioning, is directly proportionate. With the Eastern Mediterranean Security Building, in the near future, an "Eastern Mediterranean Strategic Economic Partnership" comprehensively with Inner Mediterranean and the Near East is aimed to be created, therefore, to attain a peaceful and stable atmosphere. Naturally, this strategic cooperation and partnership will therefore become the common benefit of the USA, Turkey, Israel, Egypt, Syria and other countries of the region. In this structure, instead of an effective EU, another global status membership of the EU will be in question. Turkey's geo-political influence area of Eastern Mediterranean Security Building will be more effective without non-geographic partners. Geo-political conflicts and the tendency to internally encompass the other party within cooperation activities taking place in areas of geography will gain weight. Along with geo-political positioning advantages (potential interests), Turkey has geo-political disadvantages (potential threats). The hot threat level in the East and South, the instability in the North and West direction, creating a cold threat level, tenders activity. The Cyprus issue should be evaluated in such a perspective where the mixture of the hot and the cold threat is wrapped in a diplomatic nature, qualified as "Warm War Strategy" or "Pressure of Asymmetric Threat". In the framework of a unilateral EU directive, in the process of the GCA with the qualification of representing the whole of Cyprus to become an EU member, the GCA serving as means for Greece's national interest, is at the same time enlarging EU's security and geo-political influence area that will constitute a risk for Turkey's close circuit security. For Turkey, the border of internal security begins 150 km externally from her borders. Turkey's border security is 1500 km externally from her borders. This area of security at the same time constitutes our close circuit security zone. Briefly, Cyprus is positioned as a close circuit security point for Turkey in its south sector and also due to positioned external forces qualifies as an asymmetric threat point. If the EU in its affairs with Turkey, being structured and directed with reciprocal interest and solidarity principles deriving from international agreements, aims at taking into consideration Turkey's close circuit security. It is clearly evident that it is necessary, in order to protect the peace in the region, for the TRNC to enter the EU directly as a recognised country or to establish affairs. Whereas, the EU, with a model finalised with the Helsinki perspective, in the event that GCA enters the EU representing the whole of Cyprus, the danger continues of the probable conception that, the TRNC part (of the so-called Cyprus) is under invasion of Turkey. In the perspective of the Eastern-Mediterranean Security Building and the Balance of Powers, it is not likely that the EU would risk having a direct hot intervention. Instead, in the process of the intensified Cyprus negotiations, creating instability in the TRNC area and creating a possibility for an international intervention (in order to obtain peace- indirectly to situate military force) could be perceived as a more realistic approach the EU would take. Facing probable pressure from the EU, to remind the national threat risk, creates the end of "falling in to a trap that if we are not imprisoned we shall be hanged". Whereas, for Turkey, Cyprus being the priority, other issues in the negotiation process with the EU, the EU to carry anxiety however, Turkey's synthesis on her national requirements and (above) international norms should be based on necessity. In the event that Turkey does not eliminate the EU's "Pressure of Asymmetric Threat" with carefully prepared modification suggestions, heedlessly to fall in a position where she carries this within herself could after a period turn into an ignorant mistake. In this process, the German geo-political influence scope with its determining effect is generally felt. The new concept developed by the EU for its Common Security and Defence Policy (ESDP), aims to renew primarily changed sovereignty in regional structures of the east and south regions except for NATO functions. Therefore, at the points of Albania, Macedonia, Kosovo, Bosnia, Bulgaria, Western Thrace together with Ukraine and Georgia; the EU's geo-political influence and Turkey's geo-political influence override and clash. The decomposition that will become evident in Georgia in the near future, the conflict, which recently increased and continues in the Albania-Macedonia axis, will enter a new process with Cyprus. Together with this, the Cyprus issue increases the geographic threat level. The EU is surreptitiously increasing the "threat of limiting skills" of Turkey in her south sector. This is nothing else but a fragment of the strategy to besiege the future of a country. Conclusion Turkey's strategic significance has become apparent upon the Iraq operation structured to combat terrorism and the threat of weapons of mass destruction. With the USA and Europe close relations (Transatlantic-Europe Cooperation) and NATO becoming foreground, Europe's tough approach against Turkey may smoothed. The new world affairs, just like for every country establishes the need for Turkey also to fulfill certain responsibilities: Many political modification requirements, which were lost in the process of affairs with the EU, should be shared with the public. As the aim of our national security policies on Cyprus: "two individual states and two separate nations" should be reflected in the conclusion documents of the UN and the EU. What would be normal other than, on the condition that "the EU and the GCA recognise the TRNC", the membership of the candidate states of Cyprus and Turkey to be evaluated as simultaneous in 2004, which shall open the route of the historical Turkish-Greek compromise based on the gist of EU's priority on historical compromise. Of course in the contrary situation, this will be perceived as an pressure of asymmetric threat to Turkey's security; the GCA together with Greece and the EU may be evaluated in the framework of indirect conflict, hence, with negotiations based on potential and strategic balance, the annexation together with its risks of the TRNC before the end of 2004 can even be considered. According to the Guarantor-ship Protocols (Zurich and London) and the 1960 Cyprus Republic by constitutional status; "not being a unitary state, subject to conditions of its own (sui generis), acquire measures to prevent internal oppression, and has a partnership concept based on the equality of the two founding partners under guarantee. In order for Cyprus to apply to an international institution, both partners (GCA and TRNC) should agree to this" is legally explicit. Under the circumstances, the international community overlooking the "AKRITAS Plan and the decision of ENOSIS" and their application, concentrating on the aftermath of 1974, together with damaging its neutrality, tends to bring to ones mind, the question on the line of law and balance of power. In this case, Turkey should urgently come together with the Guarantor countries of England and Greece accepted as such by the UN so that; in order for the "dreams of peace of the regions children are not made impossible due to the matters they are in breach", therefore to seeking a settlement, the protection and respect to rights, would be directly proportionate to achieve the above legally and effectively. Briefly, on the Cyprus issue, it is absurd for the UN and the EU; without establishing a new, lasting, peaceful and acceptable legitimate balance, in cooperation with Turkey, to attempt to eliminate the previous existing one which will negatively affect the regional and global balance. Giriş: "Kıbrıs'ta Yeni Süreç" Global siyaset ajandasının belirli dönemlerinde tartışma şiddetini sürdüren ancak, 2003 yılında artarak önem kazanan ve yoğun olarak gündemleri meşgul eden, önemli tartışma ve müzakerelere konu olan "Kıbrıs", hem iç ve dış hem de ulusal ve uluslararası platformlardaki, ikili ve çok boyutlu değerlendirmelerle, global kamuoyundaki güncelliğini korumaktadır. Türk Hükümeti'nin dış politika hedeflerinde öncelikli yerini alan Avrupa Birliği-Türkiye ilişkileri üzerine tartışmalar arasında "Kıbrıs", önemli ve özel bir tartışmanın tarafı olarak lanse ediliyor. Avrupa Birliği tarafından bakılırsa, AB Helsinki Zirvesi sonuç deklarasyonuna yansıyan ve Türkiye'nin Avrupa Birliği ile varsayılan üyelik müzakerelerine ön-şart olarak sunulan, Kıbrıs'ta tarafların karşılıklı bir model üzerinde anlaşmalarını hedef olarak ortaya koyan yaklaşımla, Kıbrıs için yeni bir dönem başladı. Kıbrıs Troykası Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Kofi Annan gözetimi ve planı etrafında, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) ve Güney Kıbrıs Rum Yönetimi (GKRY) arasında yukarıda anılan süreçle birlikte başlayan müzakere maratonu, yeni bir Troyka tiyatrosu olarak oynanmakta, güçlüklere rağmen bu sürecin bir nihayete ulaşması arzulanmaktadır. Troyka'nın bir tarafında BM, Avrupa Birliği Dönem Başkanı Yunanistan ve GKRY ila diğer tarafında ise, Türkiye ve KKTC bulunmaktadır. Bu global siyasi platformda, Türkiye, Kıbrıs konusunda atılacak adımlar, sunulacak modeller ve bulunacak çözümler konusunda edilgen bir konumda bırakılmaya çalışılmaktadır. Oysa ki, Kıbrıs global yeni denge içerisinde ve yeni güvenlik mimarisinde, bölgesindeki temel stratejik noktalardan biri olarak; Türkiye'nin gelecek güvenliği açısından vazgeçilmezlik noktasında büyük bir öneme sahiptir. Elbette ki bu önemi, Kıbrıs konusundaki tartışmayı uluslararası ve ulusal güvenlik politikalarının iç etkili dış güvenlik stratejik açılımları niteliği gereği farklı bir platforma da taşıyor olması gayet olağandır. Gelecek Projeksiyonu Aşağıda üç değişik açıdan değerlendirtecektir; Avrupa Birliği (Avrupa-Akdeniz/Barselona Süreci) açısından, "Güney-Doğu Avrupa Güvenlik Mimarisi; Türkiye (ABD, İngiltere, İsrail ve Mısır) açısından ise, "Doğu-Akdeniz Güvenlik Mimarisi" olarak adlandırılmaktadır. Doğu-Akdeniz Güvenlik Mimarisi, merkezi Avrasya ile Afro-Avrasya alanı arasında temel kontrol noktasıdır. Doğu-Akdeniz Güvenlik Mimarisi için merkez üs; KIBRIS 'tır. Kıbrıs için stratejik alan-içi diğer denge noktası ise, Filistin'dir. Buna karşılık, Güney-Doğu Avrupa Güvenlik Mimarisi için merkez alan ise, Orta Balkanlar olup, bu bölgesel güvenlik mimarisinin alt-sınır noktası veya Avrupa'nın güney-doğu sınır merkezi ise, yine KIBRIS olmaktadır. Yeni Dünya Düzeni'nde, global denge üzerinde etkili ve hakim olma stratejisi kapsamında; Doğu-Akdeniz Güvenlik Mimarisi'nin tanımlanması ve Kıbrıs için konumlanma stratejisi ile doğrudan orantılıdır. Doğu-Akdeniz Güvenlik Mimarisi ile yakın gelecekte, İç Akdeniz ve Yakın-Doğu kapsamlı bir "Doğu-Akdeniz Stratejik Ekonomik Ortaklığı", dolayısıyla barış ve istikrar ortamı yaratılması hedeflenmektedir. Doğal olarak, bu stratejik işbirliği veya ortaklık ise; ABD, Türkiye, İsrail, Mısır, Suriye ve diğer bölge ülkelerinin ortak çıkar geleceği olacaktır. Bu yapıda etkin bir Avrupa Birliği yerine, AB'nin global bir diğer üye statüsü söz konusu olacaktır. Türkiye için jeo-politik nüfuz sahası olarak Doğu-Akdeniz Güvenlik Mimarisi, coğrafi olmayan ortaklar ile daha yararlı olacaktır. Coğrafi olarak aynı alan üzerinde bulunan işbirliklerde, çoğunlukla jeo-politik çatışma ve karşı tarafı içeriden kuşatma eğilimli yaklaşımlar ağırlık kazanabilecektir. Doğu ve Güney alanlarında sıcak tehdit seviyesi, Kuzey ve Batı yönünde istikrarsızlık yaratıcı soğuk tehdit seviyesi hareketlilik arz etmektedir. Diplomatik niteliğe bürünen sıcak tehdit ve soğuk tehdit karışımını, "Ilık Savaş Stratejisi" ya da "Asimetrik Tehdit Baskısı" olarak nitelendirilen bir perspektifte Kıbrıs konusu değerlendirilmelidir. Tek taraflı bir AB direktifi çerçevesinde, GKRY'nin Kıbrıs'ın tamamını temsil edebilecek bir nitelik ile AB'ye üye yapılma sürecinde, GKRY bir araç olarak Yunanistan ulusal menfaatlerine hizmet ederken, aynı zamanda AB'nin güvenlik ve jeo-politik nüfuz sahasını Türkiye için yakın çevre güvenlik riski oluşturacak şekilde genişletmektedir. Türkiye için iç güvenlik sınırı; sınırlarımızdan 150 km dışarıdan başlamaktadır. Sınır güvenliğimiz ise ; sınırlarımızdan 1500 km dışarıdadır. Bu güvenlik alanı, aynı zamanda yakın çevre güvenlik kuşağımızı da oluşturmaktadır. Özetle Kıbrıs, Türkiye için güney sektöründe hem bir yakın çevre güvenlik noktası hem de konuşlanan dış kuvvetlerin niteliğine göre aynı zamanda asimetrik tehdit noktası konumundadır. AB'nin Türkiye ile ilişkilerinde, uluslararası anlaşmalardan kaynaklanan karşılıklı menfaat ve dayanışma prensibi bünyesinde ve yönünde, Türkiye'nin yakın çevre güvenliğini de dikkate almayı hedefliyorsa, eğer ki KKTC'nin de doğrudan tanınan bir ülke olarak AB'ye girmesini veya tanınmış bir ülke olarak ilişki kurulmasını gerektirmekte olduğu hususu, bölgedeki barışı korumak açısından gayet açıktır. Oysa ki, AB Helsinki açısından sonuçlanmamış bir model ile, GKRY'nin Kıbrıs'ın tamamını temsil ile AB'ye girmesi durumunda, KKTC bölümü sözde Kıbrıs'ın Türkiye tarafından işgal edilmiş toprakları olarak telakki edilebilme tehlikesi devam edebilecektir. Doğu-Akdeniz Güvenlik Mimarisi ve Güçler Dengesi açısından, AB'nin doğrudan sıcak müdahaleyi göze alması da pek olası görünmemektedir. Bunun yerine yoğunlaştırılmış Kıbrıs müzakeresi sürecinde, KKTC alanı içerisinde istikrarsızlık yaratmak ve iç karışıklığa uluslararası müdahale (barış kurucu amaçla-dolaylı askeri kuvvet bulundurma) olanağı yaratmak AB'nin izleyeceği daha gerçekçi bir yöntem olabileceği gözlemlenebilir. AB'nin muhtemel baskıları karşısında, ulusal tehdide riski hatırlatmasında bulunmak, "hapse girmez isek, zaten idam olacağız kıskacına düşmek" gibi bir sonucu doğurmaktadır. Oysa ki, Türkiye için Kıbrıs başta olmak üzere diğer konularda AB ile yürütülen müzakere sürecinde, AB'nin endişeler taşıması, Türkiye'nin ise ulusal gereklilikleri ile uluslararası(üstü) normların sentezini yapması zorunluluğuna dayanmalıdır. Türkiye'nin AB'nin "asimetrik tehdit baskısı"nı, karşı değişiklik önerilerini dikkatlice yapmak suretiyle bertaraf edememesi durumunda, bunu içerisinde taşıyacağı bir duruma düşme gafleti, bir süre sonra delalete dönüşebilir. Şöyle ki; Arnavutluk, Makedonya, Kosova, Bosna, Bulgaristan, Batı Trakya ile Ukrayna ve Gürcistan noktalarında; AB'nin jeo-politik nüfuzu ile Türkiye'nin jeo-politik nüfuzu kesişmekte ve çatışmaktadır. Yakın gelecekte Gürcistan'da belirginleşecek olan ayrışma, geçtiğimiz dönemde artan ve devam eden Arnavutluk-Makedonya ekseninde karşıtlık, Kıbrıs ile yeni bir sürece girecektir. Bununla birlikte Kıbrıs konusu, coğrafi tehdit seviyesini de arttırmaktadır. AB, Türkiye'nin güney sektöründeki "kabiliyetlerini sınırlama tehdidini" saklı olarak arttırmaktadır. Bu ise, ülkenin geleceğini kuşatma altına alma stratejisinin bir parçasından başka birey değildir. Sonuç Türkiye'nin stratejik önemi, terörle ve kitle imha silahları tehdidi ile mücadele bünyesinde yürütülen, Irak operasyonu ile belirginleşmiştir. ABD ile stratejik işbirlikleri derinleşebilir. ABD ile Avrupa'nın yakınlaşması (Trans-atlantik ve Avrupa işbirliği) ve NATO'nun ön plana çıkması ile Avrupa'nın Türkiye'ye yaklaşımındaki sert tutumlar törpülenebilir. Yeni Dünya Düzeni, her ülke için olduğu gibi Türkiye için de önemli ödevleri yerine getirme zorunluluğunu ortaya koymaktadır: AB ile ilişkiler süreci içerisinde kaybolan bir çok ulusal siyasi değişiklik gereklilikleri kamuoyu ile paylaşılmalıdır. Kıbrıs'ta ulusal güvenlik politikalarımızın bir hedefi olarak; "iki bağımsız devlet ve iki ayrı millet" kesin olarak, BM ve AB sonuç belgelerine yansıtılmalıdır. Özü tarihsel uzlaşmaya dayalı AB'nin önceliği, Türk-Yunan tarihi uzlaşma sürecinin yolunu açacak "AB ve GKRY'nin KKTC'yi tanıması" kaydıyla 2004 yılında, aday ülke Kıbrıs ile Türkiye'nin eş-zamanlı üyeliğini değerlendirmesinden normal ne olabilir ki? Elbette ki aksi durumda, Türkiye'nin güvenliğine asimetrik tehdit baskısı olarak algılanıp; GKRY ile birlikte Yunanistan ve AB dolaylı çatışmanın çerçevesi içerisinde değerlendirilip, potansiyel ve stratejik güç temeline dayalı müzakerelerle; 2004'ten önce riskleriyle birlikte KKTC'yi ilhakı dahi düşünülebilir. Garantörlük (Zürih ve Londra) Protokolleri ve 1960 Kıbrıs Cumhuriyeti Anayasal statü gereği; "üniter bir devlet olmayıp, kendine özgü (sui generis) koşullarda, içeride tahakkümü önleyici tedbirleri içeren ve iki kurucu ortağın eşitliğine dayanan garanti altına alınmış bir ortaklık konsepti mevcut olup, Kıbrıs'ın uluslararası bir kuruma (AB'ne) müracaat edebilmesi için, Yunanistan ve Türkiye'nin de birlikte üye olmaları ve ayrıca içeride de her iki ortağın (GKRY ve KKTC) buna razı olmaları gerektiği" hukuki olarak sarihtir. Hal böyle iken, uluslararası kamuoyunun, "Akritas Planını ve Enosis kararını" ve uygulamalarını görmezden gelerek, 1974'den sonrasına konsantre olması tarafsızlığını zedelemekle birlikte, hukuk ve güç dengesi eksenindeki soruyu akla getirmektedir. Bu durumda Türkiye'nin bu konuyu, BM nezdinde kabul görmüş garantör ülkeler olan İngiltere ve Yunanistan ivedilikle bir araya getirmek suretiyle; "ihlal etmekte oldukları hususlar nedeniyle, yakın ve uzak her türlü gelecekte, bölge çocuklarının barış rüyalarının gerçekleşemeyecek hayaller haline dönüşmemesi için" çözüm yoluna gidilmesini, haklarının korunması ve saygı duyulmasını, hukuki anlamda ve gücü oranında sağlayabilmesi ile doğru orantılı olacaktır. Özetle BM ve AB, Kıbrıs hususunda; yeni, kalıcı, barışçıl ve kabul edilebilir meşru bir dengeyi Türkiye ile işbirliği içerisinde oluşturmadan, eskisini tasfiyeye girişmesi bölgesel ve global dengeyi de olumsuz yönde etkileyecek abes ile iştigaldir. |