   |
TEMİZ OYUN Yazar Artık elle tutulur hale gelen kirliliği yüzünden futbol adına 'teknik yorum boykotu' çağrım en azından benim için geçerliliğini korurken bu alemde henüz değişen pek bir şey yok.. Toplumda etkin bir 'temiz oyun' isteği oluşmuyor. Aksine futbolumuz yıldan yıla daha kirli ve artık 'spor' türü sayılamayacak bir uğraş haline geliyor. Kötü seyirci, iyi seyirciyi sahalardan kovuyor. Peki, kötü seyirci kim, iyi seyirci kim? İyi seyirci, futbolu bir spor olarak sevdiği ve izlediği için başka sporları da önemser, izlemese bile en azından saygı duyar. Kötü seyirci ise futboldan başka hiçbir spordan zevk almayan kişidir. Böyle bir seyircinin spor kültüründe yeri olamaz. Bu tür seyircinin sahalara hakim olması, spor kültürsüzlüğü veya sporsuzluk kültürü diyebileceğimiz bir iklim yaratıyor. Böylece, harika bir spor olan futbol sıradan bir spor niteliğini bile yitirme tehlikesi ile yüzyüze geliyor. Zaten bütün dünyada amansız profesyonellik yüzünden sportif değeri epeyce hırpalanmış olan futbol bizdeki bu iklim yüzünden tehlikeli bir hastalık niteliği kazanmış bulunuyor. Türkiye'de futbol artık bir veba salgınıdır. Öyle bir salgın ki, topluca öldürmüyor ama topluca kirletiyor ve çürütüyor, kitleler halinde ruh hastaları üretiyor. Sadece futbol için yaşayıp başka hiçbir spora gözünün ucuyla dahi bakmayan kişinin ruh sağlığı açısından acil bir vaka olarak hemen tedaviye alınması gerektiğinden hiç kuşkum yok. Çünkü bu kişinin beyninde spor ahlak ve kültürünün zerresinden eser yoktur. Onun için sadece kazanmak ve ne bahasına olursa olsun zafer elde etmek vardır. Takımının bir maçta yenilmesindense, o maçı seyreden taraftarlardan -kendisi hariç- birkaçının ölmesini tercih edebilecek ruhsal yapıdaki kişiyi olağan bir 'rahatsızlık' düzeyinde görmek mümkün müdür? Delicesine sevdiğini zannettiği ve söylediği kendi takım oyuncusuna, kaybedilen bir maçtaki hatasından ötürü küfredip lanet okuyabilen bir insanın yaşadığı duyguların spor kültüründe yeri olabilir mi? Sadece futbol seyircisi olan ve başka hiçbir sporla en küçük bir ilgisi bulunmayan kişi, dünyanın en kötü taraftarı olarak şöhret kazanmış İngiliz holiganları kadar bile spor kültürüne yakın ve yatkın değildir. Bunun belgesini son Avrupa Futbol Şampiyonası'nda bir kere daha gördük. Portekiz karşısında maçın büyük bölümünü ezik oynayıp sonunda penaltılarla elenen İngiliz takımı, Avrupa'nın en kötü seyircisi olan taraftarlarınca coşkuyla alkışlandı.. Ayrıca seri atışların daha başında penaltı kaçırarak bütün arkadaşlarının moralinin bozulmasına sebep olan ünlü kaptanlarını, bırakın ıslıklayıp yuhalamayı; daha bir yürekten alkışladılar. Evet, dünyanın en kötüsü olarak bilinen bu taraftar, başkalarına her türlü zararı verebilecek Ğhenüz tescillenmemiş ve maça girişleri yasaklanmamış- holiganları arasında barındırıyor. Ancak aynı kitle içinden bir tane adam çıkıp da kendi takımına düşmanca bir tavır sergilemeyi aklının köşesinden geçirmiyor.. Yendiği zaman iki alkışlıyorsa, yenildiği zaman en azından bir alkışlıyor. Oysa futbolun anavatanı olan İngiltere'nin finallere yaklaşamadan elenmesi bu fanatik seyirci için çok ağır bir durum değil mi? Seneler senesi milli takımlarının ardından dünyanın dört bir yanına giderek özlenen zaferlerin canlı tanığı olmaya şartlanan bu holigan adayı serdengeçtiler neden bir kere de bizdekiler gibi 'en büyük taraftar, futbolcular sahtekar' türünden nara atmazlar? Peşinden koşup durdukları takım, iddiasız bir ülkenin temsilcisi olsa anlarız.Dünya Şampiyonluğu yaşamış, Avrupa'da büyük başarılara imza atan bir çok kulüp takımı çıkarmış bir ülkenin holigan dediğimiz taraftarları nasıl oluyor da bu sürekli milli yenilgiler yüzünden oyuncularını aşağılamıyorlar? Gerçi, sahanın dışında yine türlü taşkınlık yapıyorlar ama hiç değilse, kendilerini mutlu etmek için ellerinden geleni çabayı gösteren oyuncularına karşı olumsuz bir tepki sergilemiyorlar. Hıncal ULUÇ'un deyişi ile kendinden başka hiç kimseyi düşünmeyen bir taraftar... Hayır, bunlar kenara itilmedikçe futbolumuz, gerçek sporseverlerin gündemine girmeyi hak etmeyecektir! |